رقصندگان اوکراینی که روی صحنه سالن نمایش صد ساله منیتوبا اجرا میکنند، به نشان دادن فرهنگ و میراث خود افتخار میکنند.
والریا بویکو، 17 ساله، از شش سالگی با مدرسه رقص اوکراینی براندون ترویاندا می رقصد. بویکو، که اهل اوکراین است و حدود یک دهه پیش به براندون نقل مکان کرد، دوست دارد فرهنگ خود را به اشتراک بگذارد و از کجا آمده است.
از زمان تهاجم روسیه، او گفت که او و سایر رقصندگان تمایل به خودنمایی و جشن گرفتن فرهنگ اوکراینی دارند.
بویکو هنوز در اوکراین خانواده زیادی دارد.
بویکو گفت: “هر دو پدربزرگ و مادربزرگ من هنوز آنجا هستند. بسیاری از خانواده من هنوز آنجا هستند.” “پدربزرگ و مادربزرگم از طرف مادرم در یکی دو ماه گذشته به دیدن ما آمدند… آنها در واقع به یکی از اجراهای من آمدند و آن را دوست داشتند. همه آنها را ضبط کردند.”
او گفت که پدربزرگ و مادربزرگ او افتخار می کنند که او فرهنگ اوکراینی را به نمایش می گذارد.
بویکو در آخر هفته به حدود 1000 رقصنده دیگر در جشنواره رقص براندون ترویاندا در مدرسه اوکراین پیوست. او همچنین مربی گروه است و از دیدن شاگردانش روی صحنه هیجان زده شد.
بویکو هنگام رقصیدن بسیار غرور می کند و سعی می کند زیبایی اوکراین را تا حد امکان به نمایش بگذارد. او همچنین به دانش آموزانش می گوید که سرگرم شوند و با غرور برقصند.
برای او، این جشنواره فرصتی است برای نشان دادن چقدر فرهنگ و مردم اوکراین روشن و متنوع است.
او امیدوار است کسانی که از جشنواره بازدید می کنند طعم اوکراین را بچشند و به آنها الهام بخشد تا با ادامه تهاجم روسیه به حمایت از کشور تحت محاصره اش ادامه دهند.
بویکو گفت: «این که بدانم میتوانم اشتیاقم را با دیگران به اشتراک بگذارم، برای من شادی میآورد.
نمایش غرور اوکراینی
واندا کورچابا، رئیس مدرسه رقص اوکراینی براندون ترویاندا، گفت که این جشنواره شاهد بازدید رقصندگان از سراسر چمنزارها از شهر گندم از جمعه تا یکشنبه بود.
او این جشنواره را به عنوان “همه اوکراینی، همه چیز اوکراینی” با تمرکز بر جشن رقص توصیف می کند. از سال 2000 هر دو سال یک بار برگزار می شود، اما به دلیل تعطیلی COVID-19 با وقفه مواجه شد.
این اولین سالی است که رقصندگان تعطیل شده از 29 کلوپ با هم در صحنه تئاتر وسترن منیتوبا Centennial Auditorium حضور دارند.
کورچابا گفت که این گروه طیفی از رقصندگان دارد، از جمله برخی از آنها که اخیراً از اوکراین مهاجرت کرده اند یا در چند سال گذشته آمده اند. همچنین افرادی از اوکراین هستند که به زبان اوکراینی صحبت می کنند و برخی از رقصندگان که اوکراینی نیستند.
کورچابا گفت که همه آنها با عشق به رقص اوکراینی پیوند خورده اند.
کورچابا گفت: “این فقط برای مردم اوکراین نیست. رقص اوکراینی برای همه آزاد است، زیرا لباس ها شگفت انگیز هستند و مراحل رقص … بسیاری از معیارهای باله را دنبال می کنند.”
“اما البته، افراد زیادی هستند که در نقطه ای از خط با فرهنگ اوکراینی در نسب خود ارتباط دارند.”
او گفت که حمله روسیه احتمالاً علاقه بیشتری به اوکراین و رقص اوکراینی را برانگیخته است.
“من فکر می کنم مردم بسیار بسیار مغرور هستند و می خواهند آنچه را که می توانند برای حمایت انجام دهند… کاری که ما می توانیم انجام دهیم این است که هنوز فرهنگ اوکراینی را ترویج کنیم، و ما می توانیم این کار را از طریق رقص و موسیقی و از طریق غذا و غذا انجام دهیم. آثار هنری و سوغاتی ها،” کورچابا گفت.
“من معتقدم که ما کمی تفاوت ایجاد می کنیم… ما در خط مقدم نیستیم. اما فکر می کنم که این تفاوت ایجاد می کند و باعث افتخار مردم می شود که بدانند فرهنگ خود را در کشورهای دیگر به اشتراک می گذاریم. و با افراد دیگر.”
در حال حاضر، بویکو از برگزاری جشنواره ای که با آن بزرگ شده در براندون بازگشته است.
بویکو گفت: «دوستش دارم. “انرژی که همه برای این کار به ارمغان میآورند، شگفتانگیز است و من در تمام این سالها هوس کردهام. و با همه چیزهایی که در اوکراین میگذرد، بسیار خوب است که فرهنگ اینجا وجود داشته باشد و همه همه چیز خود را به ارمغان بیاورند.”