شاه چارلز سوم، مردی که تقریباً 74 سال منتظر بود تا پادشاه شود، روز شنبه در کلیسای وست مینستر با تمام شکوه و عظمتی که بریتانیا می توانست به دست آورد، تاج گذاری کرد.

بیرون از صومعه، هزاران نیرو، ده ها هزار تماشاگر و معترضان معترض زیر باران در امتداد مرکز خرید، خیابان بزرگ به کاخ باکینگهام در مرکز لندن، گرد هم آمدند تا چارلز و کامیلا، همسر ملکه را که در حال ساختن بودند، ببینند. سفر دو کیلومتری به کلیسا در Diamond Jubilee State Coach.

چارلز در مراسم تاجگذاری سوگند یاد کرد که مردم بریتانیا را با «عدالت و رحمت» اداره کند.

پس از اینکه جاستین ولبی، اسقف اعظم کانتربری، جاستین ولبی تاج سنت ادوارد را بر سر چارلز گذاشت، در حالی که کامیلا تاج ملکه مری را برای تاجگذاری خود دریافت کرد، فریادهای “خدایا پادشاه را حفظ کن” به صدا درآمد و صدای شیپور طنین انداز شد.

با شروع روز، صومعه از شور و هیجان غوغا کرد و با ورود جماعت مقامات بین المللی، اشراف و دیگر سرشناسان، پر از گل های معطر و کلاه های رنگارنگ شد.

بازیگران جودی دنچ و اما تامپسون و نوازندگان لیونل ریچی و نیک کیو، که در کنار سیاستمداران، قضات کلاه گیس، سربازانی با مدال‌های درخشان به لباس‌های قرمز چسبیده بودند و اعضای مجلس اعیان با لباس‌های قرمزشان، حضور داشتند.

شخصیت‌های برجسته و رهبران جهان شامل بانوی اول ایالات متحده، جیل بایدن، امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، ژنرال مری سیمون، فرماندار کانادا و جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا، و هشت نخست‌وزیر فعلی و سابق بریتانیا بودند.

وارث تاج و تخت شاهزاده ویلیام، همسرش کاترین و سه فرزندشان همگی در این مراسم حضور داشتند. پسر بزرگ این زوج، شاهزاده جورج، یکی از چهار صفحه افتخاری بود که قطار ردای پدربزرگش را حمل می کرد.

در طول خدمت، ویلیام در برابر پدرش زانو زد تا به پادشاه وفاداری کند.

ویلیام گفت: “من تو را به عنوان جانشین جان و عضوت تحمل خواهم کرد. پس خدایا به من کمک کن.”

شاهزاده هری، پسر کوچکتر پادشاه – که علناً با خانواده دعوا کرده است – پس از ورود به صومعه به تنهایی به سمت صندلی خود رفت. هنگامی که چارلز و دیگر اعضای خانواده سلطنتی پس از آن به یک صف نظامی پیوستند، هری بیرون از صومعه منتظر ایستاد تا ماشینی برای راندن او از راه برسد.

مگان همسر هری و فرزندانشان در خانه در کالیفرنیا ماندند، جایی که این زوج از زمان ترک خدمت به عنوان خانواده سلطنتی در سال 2020 در آنجا زندگی می کردند.

پس از خدمت، چارلز برای سفر به کاخ باکینگهام در مربی گلد استیت به سمت تاج سلطنتی سبک‌تر رفت. هنگامی که در کاخ بودند، آنها در کنار نسل های جوان خانواده سلطنتی در بالکن ظاهر شدند تا برای جمعیت زیر دست تکان دهند و هواپیماهای نظامی را تماشا کنند.

معترضان دستگیر شدند

پیش از این، گروه ضد سلطنتی جمهوری اعلام کرد که شش تن از اعضای آن، از جمله گراهام اسمیت، مدیر اجرایی، در نزدیکی میدان ترافالگار در مرکز لندن در حالی که خود را برای اعتراض به تاج گذاری آماده می کردند، دستگیر کردند.

در ضلع جنوبی میدان، هزاران نفر پشت حصارهای فلزی در طول مسیر راهپیمایی متورم شدند. در میان جمعیت، ده‌ها معترض ضد سلطنت، بنرهای بلند زردرنگی در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود «پادشاه من نیست» که مرتباً شعار می‌دادند.

برخی از افراد حاضر در جمع فریاد زدند: “بله، او است” یا “پادشاه من، و من به او افتخار می کنم.”

هزاران نفر که با بهترین لباس‌های یونیون جک، همراه با کت‌های بارانی و پانچو، سر و صدای تظاهرات را خفه می‌کردند، اما از اینکه تظاهرکنندگان فضای اصلی را اشغال می‌کردند و برخی از تماشاچیان را با پرچم‌های خود مسدود می‌کردند، عصبانی بودند.

کارن از دوون در جنوب غربی انگلستان فریاد زد: “آنها می توانند اعتراض کنند، اما نمی توانند پرچم خود را نگه دارند.”

“مردم می ایستند و خیره می شوند”

مایکل کول، خبرنگار سابق سلطنتی بی‌بی‌سی می‌گوید: «حتی در دنیایی که مردم با سرگرمی‌های درخواستی سیر می‌شوند، مردم می‌ایستند و خیره می‌شوند.» او تاج گذاری را «یک راهپیمایی تماشایی و آیینی» و «مراسمی بر خلاف هر چیزی که در هیچ جای دنیا رخ می دهد» نامید.

اما مانند بهترین درام ها، نمایشی با پیام بود.

برای 1000 سال و بیشتر، پادشاهان بریتانیا در مراسم باشکوهی تاج گذاری می کردند که حق حکومت آنها را تایید می کند. اگرچه پادشاه دیگر قدرت اجرایی یا سیاسی ندارد، اما همچنان رئیس دولت بریتانیا و نماد هویت ملی است.

در زمانی که تورم دو رقمی همه را در بریتانیا فقیرتر می‌کند، چارلز مایل بود نشان دهد که هنوز هم می‌تواند یک نیروی متحد کننده در یک ملت چند فرهنگی باشد که با کشوری که به مادرش سلام کرد بسیار متفاوت است.

بنابراین این یک رابطه کوتاه تر و کمتر رسمی نسبت به تاج گذاری سه ساعته ملکه الیزابت دوم بود.

در سال 1953، وست مینستر ابی با پایه های موقت مجهز شد تا ظرفیت صندلی ها را به بیش از 8000 افزایش دهد. اشراف ردای سرمه ای و تاج می پوشیدند و مراسم تاج گذاری در هشت کیلومتری مرکز لندن پیچید تا حدود سه میلیون نفر بتوانند ملکه 25 ساله پر زرق و برق را تشویق کنند.

ملکه الیزابت دوم سپتامبر گذشته در سن 96 سالگی پس از هفت دهه سلطنت درگذشت.

مراسم پاك كردن

سازمان دهندگان خدمات چارلز را به کمتر از دو ساعت کاهش دادند و 2300 دعوت نامه ارسال کردند. به اشراف گفته شد که از پوشیدن لباس های تشریفاتی خودداری کنند و راهپیمایی مسیر کوتاه تر و مستقیمی را طی کرد تا از صومعه به کاخ باکینگهام برگردد. این امر به دنبال دستورات چارلز برای مراسمی بود که او به دنبال ایجاد یک ماشین سلطنتی کوچکتر و ارزانتر برای قرن بیست و یکم بود.

چارلز در پایان مراسم که از اشراف خواسته شد زانو بزنند و وفاداری خود را به پادشاه اعلام کنند، چارلز آن لحظه سنتی را کنار گذاشت. در عوض، اسقف اعظم کانتربری از همه حاضران در صومعه و افرادی که تلویزیون را تماشا می کردند دعوت کرد تا به پادشاه سوگند “وفاداری واقعی” بدهند.

در طول مراسم انگلیکن، چارلز، با لباس‌های سرمه‌ای و کرم، روی کتاب مقدس سوگند یاد کرد که یک «پروتستان واقعی» است. اما مقدمه‌ای به سوگند تاج‌گذاری اضافه شد که می‌گوید کلیسای انگلیس «به دنبال ایجاد محیطی خواهد بود که در آن مردم با هر ادیان و عقاید بتوانند آزادانه زندگی کنند».

نخست وزیر ریشی سوناک، اولین رهبر هندوهای بریتانیا، بخشی از عهد جدید کتاب مقدس شاه جیمز را خواند.

یک گروه کر انجیل آهنگی تازه ساخته را اجرا کرد آللویاو برای اولین بار روحانیون زن در این مراسم شرکت کردند. همچنین اولین کشوری بود که شامل نمایندگان ادیان بودایی، هندو، یهودی، مسلمان و سیک بود.

تقریباً 20 درصد از جمعیت بریتانیا در حال حاضر از گروه های اقلیت قومی هستند، در حالی که در دهه 1950 کمتر از یک درصد بود. بیش از 300 زبان در مدارس بریتانیا صحبت می شود و کمتر از نیمی از جمعیت خود را مسیحی می دانند.